H φιλόλογος– συγγραφέας κ. Γιώτα Τσαρμποπούλου, παρουσίασε τα νέα της βιβλία, “Δανάη η Ελληνοπόντια” και“Ένας Έλληνας από τη Σκιάθο”, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, την Παρασκευή 19/09/2014.
αποσπάσματα βιβλίων μου
Ενδοσχολική βία
Της Γιώτας Τσαρμποπούλου
(απόσπασμα από το βιβλίο της «Η Λυκειάρχης»
Μου κατέβασαν τα παντελόνια…
Άνοιξε η πόρτα του γραφείου μου με ορμή!
Πρώτος μπήκε ο καθηγητής σε κατάσταση υστερίας! Είδα τα χέρια του να τρέμουν και τον λυπήθηκα. Μα τι επάγγελμα είναι αυτό που κάνουμε…; Απαιτεί ακόμα και ρόλο… παιδονόμου!
-Πάρτε τον και ρωτήστε τον μόνη σας, κυρία Λυκειάρχη!
Γύρισα προς τον μαθητή:
-Τι να ρωτήσω παιδί μου, τι συνέβη;
Ο μαθητής ήταν ο Θανάσης, καθημερινός επισκέπτης του γραφείου, με κόκκινα μάτια, αγριεμένο πρόσωπο, έτοιμος να σκοτώσει… όποιον έβλεπε μπροστά του!
-Να, κυρία, ο Καραμπλιάς, μου… κατέβασε τα παντελόνια μπροστά σε όλο το σχολείο, τώρα, στο διάλειμμα! Τον είδε ο κύριος Νικολάου, τον φώναξε, αλλά… έφυγε, κι έτσι έφερε εμένα, να σας πω τι ακριβώς έγινε.
Κατέρρευσε ο Θανάσης, έβαλε τα κλάματα με λυγμούς! Είχε ένα φόβο στα μάτια!
-Γιατί πιστεύεις ότι το κάνει αυτό ο Καραμπλιάς, Θανάση, τον ρώτησα ήρεμα.
-Λεφτά, κυρία, μου παίρνει κάθε μέρα τα λεφτά! συνέχισε με αναφιλητά.
-Τι λεφτά έχεις εσύ αγόρι μου; ρώτησα.
-Το χαρτζιλίκι μου, κυρία! Δεν έχω να φάω!
-Γι αυτό σου κατέβασε το παντελόνι;
-Ναι, με εκβιάζει κυρία, κι αν έρθω να σας το πω, μετά το σχόλασμα θα με χτυπήσει, έξω από το σχολείο!
-Τι είπες; Θα σε χτυπήσει; ούρλιαξα.
-Ναι, είναι κάποια παιδιά που μας χτυπάνε, αν σας μιλήσουμε! Κάθε μέρα μας παίρνουν το χαρτζιλίκι στο διάλειμμα κι αν αρνηθούμε, μας κατεβάζουν τα παντελόνια, είπε σιγανά, απελπισμένος.
Πετάχτηκα επάνω αγριεμένη!
Πήγα αμέσως στο μικρόφωνο:«Προσοχή, προσοχή, όλοι οι μαθητές του σχολείου να συγκεντρωθούν στο χώρο του προαυλίου, όπως ακριβώς, στην πρωινή συγκέντρωση. Προσοχή, επαναλαμβάνω…»
Όλοι δυσανασχέτησαν γιατί ήταν ώρα διαλείμματος, αλλά υπάκουσαν!
-Παρακαλώ συνάδελφοι να βγείτε όλοι, μα όλοι, έξω στη συγκέντρωση των μαθητών, έχουμε μια πολύ σοβαρή ανακοίνωση! είπα στο γραφείο των καθηγητών. Άρχισα να μιλώ ιδιαίτερα ταραγμένη.
Φώναζα πολύ δυνατά:
-Ο κ. Νικολάου, είδε με τα μάτια του το μαθητή …να εκβιάζεται ασύστολα από το συμμαθητή του, Καραμπλιά! Να έρθει τώρα, εδώ μπροστά ο Καραμπλιάς, που θεωρεί απλό το να κατεβάζει το παντελόνι του συμμαθητή του, με σκοπό να του αποσπάσει το καθημερινό χαρτζιλίκι του…! είπα δείχνοντας το Θανάση, που είχε όψη φοβισμένου θηρίου,
Η ενδοσχολική βία, δεν είναι φαινόμενο σημερινό, αλλά υπάρχει από την πρώτη ίδρυση σχολείων στον κόσμο. Είναι φαινόμενο λυπηρό και απασχολεί πολύ τους εκπαιδευτικούς όλης της γης.Αλλά, όσο η οικογένεια αναπαράγει βία, σωματική και λεκτική στο σπίτι, όσο η ψυχή των παιδιών κουρελιάζεται και λεηλατείται από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τόσο οι εκδηλώσεις βίας σε όλα τα σχολεία, πλούσια και φτωχά, θα συνεχίζουν να εμφανίζονται αμείλικτα!
Οι τελειόφοιτοι
Ένα τσούρμο τελειόφοιτων στριμώχτηκαν αμέσως, γύρω από τα αναρτημένα αποτελέσματα, με αγωνία! Αδέλφια, γονείς, φίλοι, έδιναν φιλιά, ευχές, συγχαρητήρια, αλλά κι ένα λόγο παρηγοριάς, για όσους δεν πέρασαν:
«Έλα ρε, έλα, συγχαρητήρια, και εις ανώτερα! Σχολή ναυτικών δοκίμων, την…. έκανες!» «Στην Πάτρα; Μαθηματικό; Όχι ρε γαμώ το, μακριά, έξοδα! Τι θα κάνω;» «Στην Κομοτηνή, Νομική Κομοτηνής! Ας είναι, μπράβο, πέτυχες το στόχο σου!» «Μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και επικοινωνιών στη Σάμο! Πολύ καλή σχολή, αλλά… θέλει αεροπλάνα και βαπόρια για τη Σάμο, φτου σου, την τύχη μου!» «Φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης, πάλι καλά! Είναι Θεσσαλονίκη, όχι καμιά… κωλοπετινίτσα!»
«Εμπορίας-Διαφήμισης Αθήνας, μπράβο μάγκα μου, συγχαρητήρια! Σε βλέπω στο μέλλον, ένα… μεγαλέμπορα, ένα… λεφτά, με κοιλιά και πούρο!»
«Μηχανικός Περιβάλλοντος Κρήτης, πρώτος, είσαι και ο πρώτος!»
«Μην κλαις, ρε φιλενάδα, δεν πέρασες φέτος στην Ιατρική; Χέστηκες! Η Οπτική είναι καλύτερη σχολή, πιο σύντομη και πιο επικερδής! Θα ανοίξεις δικό σου κατάστημα οπτικών, ρε χαζή, με μια βιτρίνα ναααα μεγάλη, θα βγάζει… μάτι! Βρώμισε η Ελλάδα από τους γιατρούς! Γι αυτό, μη… σκας!».
Τους έβλεπα συγκινημένη από το παράθυρο του γραφείου μου. Παιδιά, που μόλις ανοίγουν τα φτερά τους για το μεγάλο, πρώτο πέταγμα στη… ζωή! Εδώ, σκορπίζουν οι μαθητικές παρέες, εδώ, τελειώνει η περίοδος της άμεσης προστασίας από την οικογένεια, εδώ, ο καθένας θα αρχίσει να μετρά τις αντοχές του, εντασσόμενος στη σκληρή ζωή των… ενηλίκων, με όλα τα βάρη που κουβαλάει στην ψυχή του. Παιδιά που φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι της ζωής! Ας είναι όλα… καλοτάξιδα!
Απόσπασμα από το βιβλίο»η λυκειάρχης» της Γιώτα Τσαρμποπούλου
Η ενδοσχολική βία δεν είναι φαινόμενο σημερινό
Η ενδοσχολική βία, δεν είναι φαινόμενο σημερινό, αλλά υπάρχει από τη πρώτη ίδρυση σχολείων στον κόσμο. Είναι φαινόμενο λυπηρό και απασχολεί πολύ τους εκπαιδευτικούς όλης της γης. Αλλά, όσο η οικογένεια αναπαράγει βία, σωματική και λεκτική, στο σπίτι, όσο η ψυχή των παιδιών κουρελιάζεται και λεηλατείται από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τόσο οι εκδηλώσεις βίας, σε όλα τα σχολεία, πλούσια και φτωχά, θα συνεχίζουν να εμφανίζονται αμείλικτα.
Η διδασκαλία απαιτεί…
Οι ρυθμοί εργασίας, της κάθε μέρας μέσα στο Λύκειο, ήταν σκληροί, οι καθημερινές οδηγίες αυστηρές, αλλά οι συνάδελφοι και οι μαθητές έδιναν τον καθημερινό τους αγώνα, ανταποκρινόμενοι στην ένταση των πρόχειρων διαγωνισμάτων, των τεστ, των προφορικών εξετάσεων, των παραδόσεων των μαθημάτων και των διορθώσεων. Στοίβες από γραπτά μαθητών, μέσα στις τσάντες των συναδέλφων! Άλλα για να διορθωθούν το απόγευμα στο σπίτι, κι άλλα στα κενά, μεταξύ των διδακτικών ωρών! Η δουλειά του δάσκαλου δεν είναι μόνο εκείνη που γίνεται και φαίνεται στο σχολείο. Είναι η διαρκής προετοιμασία και η διόρθωση, που απαιτεί χρόνο και συγκέντρωση! Είναι παγκόσμια αποδεκτό και στατιστικά επιβεβαιωμένο, ότι μία ώρα διδασκαλίας ισοδυναμεί με τρεις ώρες εργασίας σε άλλη δουλειά! Πρέπει να μπορείς να μιλάς, να σκέφτεσαι, να γράφεις, να παρακολουθείς τις απαντήσεις των μαθητών, να διορθώνεις άμεσα τα λάθη, να επιβάλλεσαι στην τάξη, να πείθεις για να σε παρακολουθούν, να μην αφαιρείσαι ποτέ, κι όλα αυτά ταυτόχρονα, γιατί αλλιώς, το… έχασες το παιχνίδι! Η διδασκαλία απαιτεί έξυπνα, ταλαντούχα, προικισμένα, αλλά και… διαβασμένα άτομα.
απόσπασμα από το βιβλίο «η λυκειάρχης» της Γιώτας Τσαρμποπούλου εκδόσεις Μαλλιάρης
Γιώτα Τσαρμποπούλου 