βιβλιοκριτική των βιβλίων της Γιώτας Τσαρμποπούλου

Αν και η εκδοτική πλέον πρακτική δεν ευνοεί τους συγγραφείς, ωστόσο όταν έχεις κάτι σημαντικό να πεις, θα βρεις τον τρόπο να το προωθήσεις προς τους πνευματικά ανήσυχους. Βέβαια, η αποδοχή δεν είναι δεδομένη κι αυτό πρέπει να απασχολεί τον συγγραφέα προκαταβολικά, έτσι ώστε να επιλέξει τουλάχιστον τα καλύτερα επικοινωνιακά μονοπάτια μέσα από όμορφο λόγο της λογικής, αλλά και της καρδιάς. Διότι το συναίσθημα δεν λογίζεται πλέον ως αρρώστια της ψυχής, είναι πανάκεια και ερέθισμα για να μεγαλώσει η καρδιά και του αναγνώστη. Την τέχνη της βιβλιοκριτικής, πάλι, την κατέχουν κατά τεκμήριο άνθρωποι πολυδιαβασμένοι και συνεκδοχικά αυστηροί στις κρίσεις τους, αφού τους έχουν ήδη απασχολήσει λογοτεχνικά μεγαθήρια. Εμείς οι κατιόντες και ανώνυμοι ευκαιριακοί αναγνώστες, αν τύχει και συγκινηθούμε δεόντως, παίρνουμε μονομερώς το θάρρος και συνομιλούμε νοερά με τον ευαίσθητο συγγραφέα. Καμιά φορά, πάλι, τον ψάχνουμε για να τα πούμε θερμά διά ζώσης. Ίσως αυτός ο αυθόρμητος άλικος λόγος να είναι κι ο πιο σημαντικός.